Wees nieuwsgierig en vorm je mening later!
Vorige week postte ik de quote “wees nieuwsgierig, oordeel later” met als bijschrijft: Die malle stalgenoot van jou. Loopt ze ineens naast haar paard ‘grondwerk’ te doen… die is maf! Een voorbeeld uit de praktijk. We weten allemaal hoe er op stallen geoordeeld kan worden. Maar mijn advies is, ga toch eens kijken en luisteren bij iemand die iets heel anders doet dan jij, misschien brengt het je wat. Kijk naar andere ruiters. Wat zou jij ook eens kunnen proberen en wat misschien juist niet? Bekijk eens door wat voor professionals dat fijne paard op stal wordt gemanaged. Welke dierenarts, sportmasseur of instructeur? Wees nieuwsgierig en laat iedereen in z’n waarde.
Ik kreeg hier heel veel reacties op. Onder de foto, maar ook tijdens afspraken met klanten. Er bleek veel herkenning te zijn. Allemaal waren ze het eens. Er wordt zo hard geoordeeld in de paardenwereld. Veel is al snel “belachelijk” en die mening wordt dan ook geventileerd. Helaas meestal achter de rug van degene die dat belachelijks doet. Maar… vraag jezelf eens af. Doe jij het anders? Ga je wel eens open het gesprek aan als je je afvraagt waarom hij of zij doet wat hij doet? Of heb jij je mening dan al gevormd? Ik zal heel eerlijk zijn. Ik heb ook echt wel regelmatig een moment gehad dat ik al oordeelde voordat ik wist wat de beweegredenen waren. Inmiddels na al die jaren in het paardenvak te werken, heb ik waardering gekregen voor veel andere disciplines en andere manieren van trainen. Ik heb gekeken en geluisterd naar trainingsmethodes in de endurance sport, ben bij trainingsdagen van klassieke dressuurruiters geweest en verdiep me in verschillende behandeltechnieken. Sommige dingen passen mij en sommige dingen ook niet. Maar dat het een ander wel past, is prima! Zo lang een paard er niet slechter van wordt en een fijn leven leidt, is het toch goed?!
Mensen waren ook nieuwsgierig wat ik nu anders doe dan een aantal jaren geleden. Dat is een heleboel. In het kort? Ik ben verder gaan kijken dan dat wat ik al jaren deed. Heb veel gesprekken met eigenaren en ben heel nieuwsgierig. En ook nog steeds heel nuchter. Zo is het ook… Ik wil het beste voor het paard, maar ben ook wedstrijdruiter. Ik wil op een zo goed mogelijke manier zo veel mogelijk bereiken in de sport. Voor mijzelf én voor mijn leerlingen. Dan nu toch een paar voorbeelden:
Werken aan de hand
Een aantal jaren geleden ben ik begonnen meer grondwerk te doen. Mijn vorige paard had een blessure en verveelde zich rot. Toen ben ik mij gaan verdiepen in balkjeswerk en ander denkwerk. Ik zag dat het mentaal al veel voor haar deed. Daarnaast werkten we aan coördinatie en balans. Hoe mooi is dat! Onze Don is nogal een schrikkerig type. Zeker op wedstrijd. Toen ik Tristan Tucker aan het werk had gezien, vond ik zijn manier van trainen een mooie manier om én je paard losser te krijgen en hem meer telaten ontspannen in moeilijke situaties. Dus schriktraining werd onderdeel van zijn training. Nu is Don na lang aanmodderen toch met pensioen. Hij is er nog niet aan toe om alleen maar rustig in de wei te lopen. Hij gooide waterbakken om en ging aan paaltjes in de wei trekken. Dus ben ik op zoek gegaan naar instructie om op regelmatige basis te lessen in het werken aan een kaptoom. We kunnen inmiddels al oefeningen als schouderbinnenwaarts en travers. Ik vind het een kick geven dat hij daarin steeds meer balans krijgt. Nu doet hij het echt helemaal zelf,en kan ik hem niet helpen met been en zit hulpen! Aanrader dus!
En dan Elmiro.. Mijn aparte ruin. Hij kan van 0 naar 100 in spanning schieten. En dat binnen een seconde. Ook met hem ben ik meteen na aankoop met grondwerk bezig geweest volgens de Tristan Tucker methode. Helaas door een blessure kon ik hem een tijd niet meer zijwaarts laten gaan, maar nu gaat het weer goed en pakken we het opnieuw op. Ook met hem ben ik met een kaptoom gaan werken. Vanaf de grond krijg ik heel veel informatie. Door nu al te werken aan de rechtgerichtheid aan de hand, ga je dat ook onder het zadel merken! Daarnaast is het heel goed voor de vertrouwensband met je paard. Zijn paniekaanvallen komen beduidend minder vaak voor en zijn (meestal) ook minder heftig. En nu hoor ik van mensen wel eens dat het zo zweverig is.. Dat is helemaal niet zo. Je probeert gewoon vanaf de grond je paard te verbeteren! En de één doet dat verbeteren vaker vanaf de grond, de ander juist weer vaker op het paard.
Contact maken
Dit kan voor sommige mensen zweverig klinken, maar mijn massagevak heeft mij geleerd dat contact maken heel belangrijk is. Het paard moet er maar op vertrouwen dat je hem geen kwaad doet en dat je hem helpt. Ik probeer bij een onrustig paard altijd met twee voeten even stevig op de grond te staan en twee handen op het paard te leggen. Door even heel diep adem te halen en je daarop te concentreren, voel je dat het paard met je mee gaat doen. Dat is toch tof! Dit kun je heel gemakkelijk eens thuis proberen.
De tijd nemen
Vroeger moest het allemaal snel. Zeker als puber wilde ik niets liever dan heel snel het Z bereiken. Dat is in de loop der jaren steeds meer veranderd. Het gevoel van een paard dat met je meewerkt, los in het lijf is en de kwartjes die steeds meer gaan vallen omdat je op een consequente en vriendelijke manier traint, is veel belangrijker dan binnen korte tijd in een hoge klasse te rijden. Daarbij is mijn ervaring dat het dan ineens juist heel snel kan gaan! Als de basis goed is, zijn oefeningen ook niet meer zo moeilijk! Dus; wees nieuwsgierig en geniet!
